Jeroen Spitzenberger: van acteur tot bioscoopeigenaar

EXCLUSIEF INTERVIEW: Jeroen Spitzenberger: van acteur tot bioscoopeigenaar

Soms gebeurt het dat artiesten meerdere keren per theaterseizoen in Theater Lampegiet staan. Zo ook acteur Jeroen Spitzenberger. In november stond hij met het New Rotterdam Jazz Orchestra op het toneel om een bijzondere, lichte voorstelling te geven over de dood, Memento Mori. Op 25 april 2023 keert hij terug naar Veenendaal met de toneelvoorstelling De Kersentuin. Hoe is dat nou om met twee verschillende shows in hetzelfde theater te staan? Wij zochten het voor je uit.

Dit seizoen sta je met twee verschillende theatershows in Theater Lampegiet. Hoe is dat voor jou?
Jeroen: “Ontzettend leuk, want ik vind het een heel fijn theater om te staan. Het is een hele prettige plek, waar je goed ontvangen wordt. Ik heb ook het idee dat je hier een goede binding kan krijgen met het publiek. Dat is overal anders. Bij Memento Mori bleven er ook veel mensen hangen na afloop. Er hing een hele goede sfeer. Wat dat betreft vind ik het te gek om bij jullie te gast te zijn en ook nog met twee zulke verschillende dingen. De theaters waar het is zoals ik nu beschrijf, kan je ongeveer op twee handen tellen.”

Memento Mori was echt een muziekvoorstelling, terwijl De Kersentuin toneel is. Heb je een voorkeur voor één van die genres?
“Nee, niet echt. In De Kersentuin wordt ook live muziek gemaakt. Dat hoort bij de signatuur van Toneelgroep Maastricht. Dus het zou zomaar kunnen dat één van de acteurs ook iets van muziek gaat spelen. Ik kan een beetje drummen en stel dat ik een riedeltje piano moet spelen, zal ik dat moeten leren.”

"ik vind Theater Lampegiet
een heel fijn theater om te staan."

Theater Lampegiet heeft een middelgrote zaal. In wat voor soort zalen speel jij het liefste?
“Middelgrote zalen. Toen ik begon met spelen, vond ik kleine zalen juist heel fijn. Ik vond het tof dat het publiek heel dichtbij zat en dat je het dan letterlijk klein kan houden. Ik dacht toen dat het de voorstelling ten goede zou komen.
Memento Mori is echt bedoeld voor een middenzaal. In een kleine zaal slaat het nergens op dat wij met z’n twaalven herrie lopen te maken. In een grote zaal van achthonderd man, zouden we een beetje verzuipen. Inmiddels heb ik vaker in grotere zalen gestaan en dat is een heel lekker gevoel. De Kersentuin is ook als komedie bedoelt en als je dan voor vijfhonderd man staat te spelen en het werkt, dan is dat super leuk. Het verschilt dus per voorstelling.”

Heb je een voorkeur voor rollen waarbij je jezelf kan zijn, of speel je liever een heel ander karakter?
“Ik denk dat je nooit jezelf bent op het toneel. Ik probeer per project te kiezen wat ik interessant vind. Meestal als ik een project heb gedaan, is het volgende een reactie daarop. Als ik een komedie heb gedaan, wil ik daarna echt iets heel anders doen.”

Is er dan ook iets wat je nu nog niet hebt gedaan, maar wel graag wil doen?
“Ik heb wel weer zin in een goede komedie. Dat gaan we dan ook doen met De Kersentuin. Memento Mori vond ik ook heel erg leuk om te doen, met een jazz orkest, omdat ik jazz erg tof vind. Ik zou misschien wel weer zin hebben in Shakespeare.”

"Dit is echt een heel gek idee,
maar ik zou wel
een bioscoop willen runnen."

In De Kersentuin moeten de karakters noodgedwongen een verandering doormaken. Als jij een carrièreswitch moest maken, wat zou je dan gaan doen?
“Dit is echt een heel gek idee, maar ik zou wel een bioscoop willen runnen. Een restaurant en een bioscoop samen. Ik hou van film en lekker eten. Ik vind het ook leuk om met mensen te zijn en ze iets mee te laten maken. Als je een goede keuken organiseert en toffe films programmeert, is dat wel heel leuk.”

In De Kersentuin houden de karakters zich aan een verleden dat niet meer bestaat. Welke momenten uit het verleden draag jij met je mee?
“Ja, heel veel. Het verleden vormt je natuurlijk. Het is maar net welke ervaring je uitkiest. Het is een beetje zoals met de voorstellingen. De ene is een reactie op de vorige en zo werkt het ook in je leven. Alles wat je meemaakt, is een reactie op wat je eerder hebt meegemaakt. Mooie momenten die je iets geven, herhaal je en draag je bij je. De dingen die shit zijn, gooi je van je af.”

Is er nog iets wat je het publiek wil meegeven?
“Stel, je koopt een ticket. Dan zit je in het donker - dat is meestal de afspraak - en dan zit je daar twee uur iets te ondergaan wat anderen hebben bedacht, maar wat ook over jou gaat. Jouw geluk, jouw pijn, angsten en gedachten. Dat is het mooie aan kunst. Je kan in je eentje, of collectief kunst ervaren. Het publiek kan zich eraan spiegelen. Ik vind het belangrijk dat het bestaat, dat theaters blijven bestaan. Voor mij is dat echt onmisbaar.”