INTERVIEW: YENTL & DE BOER
Yentl Schieman en Christine de Boer staan in februari 2023 in Veenendaal met hun nieuwe voorstelling Modderkruipers. De voorstelling draait in de kern om het visje, de modderkruiper, die bij het eerste teken van gevaar zichzelf verstopt en verborgen houdt. Voor deze show over heldenmoed en vluchtdrang kreeg Cheyenne van onze marketingafdeling in september 2022 de kans om de dames kort te interviewen.
Hoe zouden jullie in het kort de voorstelling omschrijven?
Yentl: “Dat is voor ons goed om te doen, daar zitten we nu middenin. We zijn nu vooral heel veel liedjes aan het schrijven. We zijn erg bezig met wat het thema voor ons betekent. Een modderkruiper is een visje dat onderduikt in het zand wanneer er iets gebeurt. Hij kan daar dan heel lang blijven zitten. Eigenlijk is dat voor ons een metafoor van hoe wij ons tot de wereld verhouden. Je wilt je het liefst verbergen voor wat er in de wereld gebeurt, terwijl andere mensen de problemen oplossen. Met dat thema zijn wij liedjes gaan maken.”
"Je wilt je het liefst verbergen
met wat er in de wereld gebeurt,
terwijl anderen de problemen oplossen."
Hoe zijn jullie op dat onderwerp gekomen?
Christine: “Als we een titel moeten verzinnen, zoeken we altijd een overkoepelend thema. Dit was net toen de oorlog uitbrak in Oekraïne. We hebben nog niet eerder een voorstelling over de wereld gemaakt. Nu vonden we het wel goed om het te hebben over hoe moeilijk het soms is om je nek uit te steken. ‘Modderkruiper’ is al lang één van onze lievelingswoorden omdat we het grappig vinden dat het vissen zijn die in de modder gaan zitten. We willen toch een grappige voorstelling maken, zodat mensen een ontsnapping uit de realiteit krijgen.”
Gaat het dan ook over het kiezen tussen vechten en vluchten?
Christine: “Daar gaat het eigenlijk over, ja.”
Yentl: “Toevallig hebben we daar net een liedje over gemaakt. Ik heb ooit zo’n situatie meegemaakt waarbij je er achter komt of je vecht of vlucht. Ik werd overvallen met een vriendin. Je wil de held zijn en terugvechten, maar ik ben gewoon heel hard weggerend. Daar hebben we een lied over geschreven, wie ben je in zo’n moeilijke situatie?”
Jullie voorstellingen zijn een combinatie van cabaret en muziek. Hebben jullie op dit moment een favoriet nummer uit de show?
Christine: “We zijn het nog aan het schrijven. We hebben nu wel lievelingen, maar of die uiteindelijk de voorstelling halen, durven we nog niet te zeggen. Dus nee, nog niet.”
Yentl: “Je zou wel een grote stapel willen hebben en daar de besten uit willen kiezen. Het blijft best een opgave om een hele nieuwe voorstelling te maken.”
"Het wordt een theatrale,
grappige voorstelling,
maar met voornamelijk liedjes."
In 2020 wonnen jullie de Annie M.G. Schmid prijs voor het beste theaterlied van het seizoen. Is dat iets waar jullie nu weer naar streven?
Yentl: “Nee, maar volgens mij heeft nog nooit iemand hem drie keer gewonnen.”
Christine: “We zijn er wel erg trots op dat wij prijzen winnen voor uitvoerend én tekst én muziek. Misschien zijn er wel mensen die er drie hebben, maar dan alleen voor muziek. Zijn we er mee bezig? Nee, natuurlijk niet, maar het blijft wel ergens in je achterhoofd. Het is wel heel leuk dat er een soort lat is die je naast je collega’s legt. Je houdt zo wel in de gaten wat zij doen en je blijft jezelf uitdagen om erbij te horen.”
Een soort gezonde competitie?
Christine: “Ja, zeker! Er zijn niet super veel mensen in Nederland die voor hun beroep liedjes schrijven en daarmee toeren. Dat is maar een klein clubje. Degenen die er zijn, zijn wel heel goed, dus ik denk dat we die best een beetje in de gaten houden.”
Als jullie zouden moeten kiezen; zouden jullie liever een carrièreswitch maken en als muzikaal duo verder gaan of nooit meer muziek maken in jullie cabaretshows?
Christine: “Deze voorstelling neigt best een beetje naar een concert. We nemen ook twee muzikanten mee. Het wordt wel een theatrale, grappige voorstelling, maar met voornamelijk liedjes. Ik denk dat we dan alleen voor liedjes zouden gaan en minder cabaret. We zullen wel altijd de theatrale verhalen erin willen brengen.”
Yentl: “Het blijft cabaret, omdat de liedjes vaak grappig zijn, maar tijdens De Kampvuursessies hebben we ook een theatrale muziekvoorstelling gemaakt en dat vonden mensen ook niet zo’n gekke switch.”
Christine: “Het is alsof alles meer één is geworden. Onze liedjes zijn meer sketches, dan dat ze los van elkaar staan.”
"Soms hoor je gewoon goede verhalen
van iemand en dan pak je die,
maar je moet wel eerst kijken of het mag."
Hebben jullie altijd al geweten dat jullie op het toneel wilden staan?
Yentl: “Ik kan me herinneren dat ik architect wilde worden, maar waarom? Ik dacht gewoon dat als je heel goed kon tekenen, dat je je droomhuis kon tekenen en dat mensen dat voor je gingen maken.”
Christine: “Ik heb heel lang schoenenontwerper willen worden. Ik hield ook heel erg van tekenen en ik kon heel goed een voet van de zijkant tekenen. Daar ontwierp ik dan schoenen omheen.”
Yentl: “Ik wist ook pas heel laat dat je [performen] ook als beroep kon doen. Ik was pas 12 of 13 toen ik me realiseerde dat je daarvoor kon gaan.”
Was het eng om die stap uiteindelijk te nemen?
Christine: “Het grappige is dat acteurs best veel pikken. Op de toneelschool krijg je al van alle kanten te horen dat het onzeker is en dat het goed kan dat je het niet redt. Het is dus heel onzeker, maar iedereen in het vak realiseert zich ook dat alleen de chosen few er geld mee gaan verdienen.”
Waar halen jullie je inspiratie vandaan?
Yentl: “Uit vrij weinig. Ik haal het uit wat ik meemaak en uit mezelf. Als ik naar muziek luister, haal ik daar ook inspiratie uit. Voor liedjes haal ik het vooral uit mensen om me heen en series als Bed & Breakfast.”
Christine: “Ik haal het uit het leven en uit bepaalde dingen van mijn relatie. Soms denk ik: nu heb ik echt te persoonlijke dingen over mijn vriend of mijn ouders... Dan begin je met schrijven en vergeet je dat mensen het ook nog te horen krijgen. Soms hoor je gewoon goede verhalen van iemand en dan pak je die verhalen, maar je moet wel kijken of het mag, of dat je eromheen moet schrijven.”
Wie zijn jullie grote helden?
Christine: “Stromae. Hij maakt zulke vette muziek; zo eigen en theatraal. Het grappige is dat als ik iemand een held vind, ik hem probeer op afstand te houden. Ik vind het fijn om een gedeelte zelf in te vullen. Ik wil niet alles over zijn leven weten, want dat kan het me teleurstellen. Ik word geïnspireerd door mensen die weinig naar buiten brengen, maar alles dát ze naar buiten brengen super geconcentreerd en goed gemaakt is.”
Yentl: “Ik heb Stromae gezien op Lowlands en dat was het beste wat ik ooit heb gezien. Dat was zo ongelooflijk geweldig en inspirerend. Daar heb ik ook Eefje de Visser gezien, die vind ik ook heel erg goed in hoe ze een show neerzet en haar melodieën zijn prachtig.”
"Ons publiek is ook super gevarieerd.
We hebben alles van kinderen
tot en met bejaarden.”
Hoe is de sfeer meestal bij jullie voorstellingen en hoe zouden jullie je publiek omschrijven?
Christine: “De sfeer is heel fijn. Het grootste compliment is wanneer mensen ook echt hard moeten lachen, maar ook ontroerd raken. We proberen toch in ieder liedje iets herkenbaars en grappigs te stoppen, maar ook iets dat ergens een dieper gevoel van verbinding, erkenning of verdriet raakt. Daarin verschillen wij ook van de ‘normale’ cabaretier. Ons publiek is ook super gevarieerd. We hebben alles van kinderen tot en met bejaarden.”
Yentl: “Vooral bejaarden. Maar bij de meeste theaters is het publiek wat ouder.”
Stel dat je je publiek zelf uit mag kiezen, wie zit er dan op de eerste rij?
Yentl: “Iedereen! Ik moet denken aan mijn familie, maar dat wil ik juist niet. Als ze zelf kaarten kopen, kiezen ze natuurlijk wel de eerste rij. Dan zitten ze daar ineens. Wie we zelf op de eerste rij willen? Heel gevarieerd publiek is leuk. Dat je de zaal inkijkt en dan ineens een kindje heel verwonderd ziet kijken, of een slapende man ziet zitten.”
Christine: “Ik hoef het niet te weten als er mensen in de zaal zitten die ik spannend vind. Als er recensenten zitten, hoef ik het niet te weten. Als Stromae zou komen kijken, wil ik dat ook liever niet weten. Die hoeven niet op de eerste rij te gaan zitten.”
In 2019 hebben jullie tegelijk prachtige kerstcadeautjes gekregen. Zijn de twee al beste vrienden?
Christine: “Ja, Gosse zei het vanochtend nog: ‘Sjuul in mijn beste vriend’. Ze zitten ook samen op de opvang en dan vraag ik met wie hij gespeeld heeft. Alleen met Sjuul. Echt beste vrienden.”
Yentl: “Echt broer en zus. Ze zijn ook precies even oud en gaan door dezelfde dingen heen, dezelfde fases. Je hebt ook zo’n fase dat dingen alleen van hun zijn, dat hebben ze dan allebei.”
Als jullie de kinderen thuis laten en zelf een avond uitgaan, waar gaan jullie dan heen?
Yentl: “Heel lekker uit eten. Heel de avond met wijntjes.”
Christine: “We gaan ook wel naar voorstellingen. Ik heb er een paar gepland staan. Ik vind het heel leuk om naar voorstellingen te gaan.”
"Schiet maar op,
want voor je het weet
is het uitverkocht!”
Wat zou je zeggen tegen iemand die twijfelt om naar jullie voorstelling te komen?
Christine: “Schiet maar op, want voor je het weet is het uitverkocht!”
Yentl: “Ik denk ook dat dit de beste voorstelling wordt van al onze voorstellingen.”
Christine: “We worden elke voorstelling beter. Alles wat we nu schrijven is beter dan de vorige keer. En niemand doet wat wij doen. Er zit een wereld tussen concert en cabaret in die volgens ons heel erg leuk is.”
Hebben jullie ten slotte nog een scoop?
Christine: “Er komt een nieuwe CD aan. Dat is een live CD van De Kampvuursessies, dus alle nieuwe liedjes komen eraan.”
Yentl: “Die CD nemen we sowieso mee naar Veenendaal!”