EXCLUSIEF INTERVIEW: DONNY RONNY (voorheen bekend als Stefano Keizers, wiens echte naam Gover Meit is)

Stefano Keizers is niet meer. In zijn vorige voorstellingen gaf Stefano zich compleet aan het publiek, tot er niks meer van hem over was. Nu, uit de as van Stefano, herrijst een gloednieuwe (en toch vertrouwde) theatermaker: Donny Ronny. Wij vonden het hoog tijd om even met Donny Ronny in gesprek te gaan en daarom vroeg Cheyenne van de marketingafdeling hem alles over zijn leven en zijn nieuwe voorstelling Bossen.

Dit interview liever kijken of luisteren? Klik dan op de podcast onder aan deze pagina!

In je vorige voorstelling heb je Stefano Keizers doodverklaard. Waarom heb je ervoor gekozen een nieuw alter-ego te creëren?
Donny: “Om mezelf weer even op te frissen en aan het publiek te melden dat ik weer andere dingen ga doen. Ik heb de afgelopen zeven jaar onemanshows gemaakt die heel erg cabaretesk waren en nu ga ik proberen wat meer theater en spektakel toe te laten in mijn werk. In zekere zin komt er steeds meer afstand tussen mij en mijn alter-ego’s, want mijn naam wordt steeds langer. Het vermelden van mijn naam neemt nu al bijna een hele regel van een a4tje in beslag. Mensen zeggen nu namelijk: Donny Ronny, voorheen bekend als Stefano Keizers, wiens echte naam Gover Meit is. Het is niet goed voor de printerinkt, maar het is wel heel mooi dat mijn leven langer wordt en mijn naam daarmee ook.”

Hoe zou je de relatie met je alter-ego’s omschrijven?
“Ik denk dat ik een vriendschappelijke relatie heb met mijn alter-ego’s. Tegelijkertijd is het ook heel erg goed dat ik, doordat het dus andere namen zijn, af en toe eventjes de gekheid van het theater van me af kan zetten. Het moeten ook wel echt goede vrienden blijven. Ze mogen af en toe bij me op de bank slapen, maar we gaan niet samenwonen. Als ik thuiskom, zet ik ze meestal gewoon in het hok buiten.”

"Je artiestennaam is net als een tattoeage,
die moet je gewoon in één keer zetten,
anders ga je twijfelen"

Zijn er naast Donny Ronny nog andere namen geweest waar je aan hebt gedacht?
“Nee. Zoiets belangrijks als je eigen naam is net als een tatoeage, die moet je gewoon in één keer zetten, zonder erbij na te denken, anders ga je eraan twijfelen en dan gebeurt het wellicht niet. Het was toevallig in een telefoongesprek met Joost Klein, die vroeg me: ‘Wat ga je dan doen als Stefano niet meer bestaat?’. Toen kreeg ik weer nieuwe zin om iets geks te doen. Toen kwam die naam opeens in me op en heb ik het meteen de volgende dag online gezet, zodat ik zelf niet meer terug kon.”

Voor Bossen heb je 100 BN’ers weten te strikken. Met welke van hen werk je het allerliefste samen?
“Er zitten best een aantal mensen tussen waarvan ik het heel erg cool vind dat ze meedoen omdat het voor hen een ver-van-mijn-bed show is. Zo zijn er een paar televisiepresentatoren zoals Humberto Tan en Beau van Erven Dorens die langskomen. Ik ben heel nieuwsgierig hoe zij zich in het theater gaan gedragen. Daarnaast doen er ook een paar van mijn hele goede vrienden mee, zoals Stefanie Laurier en Joost Klein. Ik heb iedereen persoonlijk benaderd, want iedereen vraagt om wat extra aandacht in het overhalen. Het is wel een heel erg hartverwarmend proces want ze geven me allemaal het vertrouwen dat ze meedoen. Ze weten nog helemaal niet wat er gaat gebeuren. Net als in het echte leven komen ze ‘s avonds het theater binnen en het enige wat ze van tevoren weten is dat het veel enger lijkt dan dat het is.”

Hoe bereid jij jezelf voor op zo’n avond?
“Ik vind het maken van een voorstelling eigenlijk veel te spannend. Een paar weken van tevoren word ik steeds chaotischer. Ik maak dan ’s nachts hele lange wandelingen en dan probeer ik zoveel mogelijk de voorstelling in mijn hoofd te laten ontstaan. Het echte maatwerk begint pas op het podium. Ik weet dus nooit precies wat ik heb gemaakt totdat ik in de theaters het aan het uitvoeren ben.”

"In het artwork lijkt het alsof ik borsten heb
en ik zie er tegelijkertijd uit als
een soort rare Barbie"

Waar haal je al je inspiratie vandaan?
“Ik haal mijn inspiratie heel veel uit het theater, uit het publiek. Dingen die ik zie maar ook dingen waar ik zelf tegenaanloop in het leven. Omdat ik de afgelopen jaren heel veel heb opgetreden in mijn eentje, met elke keer dezelfde voorstellingen, kreeg ik heel erg veel zin om iets tegenovergestelds te gaan doen. Een voorstelling die zich met meer dan 100 mensen afspeelt, dat is heel anders dan in mijn eentje en elke avond een compleet nieuw avontuur."

Je hebt altijd heel erg bijzonder artwork bij je voorstellingen. Wat moet dat artwork uitdragen?
“Ik vind het bij artwork vooral belangrijk om op te vallen. Ik vind het vooral heel erg leuk om iets te gebruiken dat ik als een soort extra kunstwerk de wereld in mag brengen. Dit keer werkten we samen met een bedrijf dat heel graag iets met kunstmatige intelligentie wilde doen en toen maakte dat programma per ongeluk een soort afbeelding van mij waarin het lijkt alsof ik borsten heb en er tegelijkertijd uit zie als een soort rare Barbie. Dat is eigenlijk heel erg mooi, want mensen vragen zich de hele tijd af wie ik nu ben, wat er nou van me over is en of ik echt of nep ben. Dat komt allemaal samen in dat plaatje.”

Een paar jaar terug heb je meegedaan aan het Perfecte Plaatje. Ben je nog wat met fotografie gaan doen daarna?
“Na het Perfecte Plaatje heb ik bijna een jaar voor Humberto Tan in zijn uitzendingen foto’s mogen maken, ik had een soort fotocolumn en dat was echt fantastisch. Toen dat eenmaal stopte, stopte voor mij ook het fotograferen een beetje. Ik heb dus weer een nieuwe opdracht nodig om dat weer op te pakken. Als ik in mijn privéleven foto’s maak, zeggen mensen altijd van ‘Jeetje wat ben je toch een ontzettend slechte fotograaf, wat een ongelooflijk lelijke foto…’. Dus ergens ben ik het weer een beetje verloren, maar ik merkte ook dat ik vooral heel goed ben als ik een raar kunstwerk van de foto kan maken. In een gewoon portret ben ik heel erg slecht, maar voor een echt bijzondere foto kan je me altijd bellen.”

"Hoe meer de technologie vooruit gaat,
hoe belangrijker ik theater begin te vinden"

Wat vind je zo waardevol aan op het toneel staan?
“Het toneel is eigenlijk één van de weinige kunstvormen waarin je een live connectie hebt met het publiek. En het publiek ziet levende mensen die op dat moment iets aan het uitvoeren zijn. De rest van ons leven zijn we steeds meer naar een scherm aan het kijken waarop we iets zien wat gemonteerd en bewerkt is, waardoor het helemaal perfect is. Juist daarom wordt het steeds waardevoller om iets mee te maken in de realiteit. Hoe meer de technologie vooruit gaat, hoe belangrijker ik het theater begin te vinden.”

Hoe is de sfeer bij jouw voorstellingen meestal? 
“Ik vind het altijd leuk als het een beetje uit de hand loopt. Vaak eindigt mijn voorstelling in behoorlijk veel chaos en het publiek voelt zich vaak vrij om overal doorheen te schreeuwen of om echt mee te doen aan de voorstelling. Ik hoop wel dat ze zich deze keer een beetje gedragen, aangezien er allemaal spelers meedoen die het misschien niet zo prettig vinden als het publiek heel erg mondig is.”

Bij Strandgasten ontdekten ineens heel veel mensen dat jij kon zingen. Zit er een concert in de planning?
“Ik ben nog steeds heel erg onzeker over zingen. Ik weet ook niet precies wat er die dag bij Strandgasten gebeurde, mijn oma zei ook dat ze het heel erg mooi vond. Ik heb vroeger heel veel muziek gemaakt, maar toen dacht ik altijd dat ik zo min mogelijk moest zingen en zoveel mogelijk rare geluiden moest maken, want anders gingen mensen me waarschijnlijk uitlachen. Nu zou ik er inderdaad wel een keertje iets mee willen gaan doen, maar eerst zou ik meer willen gaan dansen. Het is best wel typisch voor cabaretiers om een liedjesprogramma maken, maar bijna geen enkele cabaretier maakt ooit een dansvoorstelling.”

Is er een TV-programma waar je graag aan mee zou willen doen?
“Het lijkt me heel erg grappig om een keer mee te doen aan the Bachelor, uit nieuwsgierigheid van wie of wat er op me af zou komen. Het lijkt me ook leuk om een keer voor een programma een wat grotere reis te maken. Ik had een beetje de pech dat in alle programma’s waar ik in heb gezeten, de reizen plaatsvonden in de coronatijd. Bij het Perfecte Plaatje ben ik in plaats van naar Thailand, naar Vlieland gegaan en bij Expeditie Robinson zaten we op een heel koud eiland in Kroatië in plaats van op de Filipijnen. Ik vind dus dat ik het nog wel een keer verdien om een verre reis te maken op televisie.”

"Wat mij betreft, ga ik de komende jaren
in zoveel mogelijk films spelen"

Vanaf 4 oktober speel jij ook in een nieuwe Sinterklaasfilm. Kan je omschrijven hoe dat was?
“Dat was echt een cadeau. Het is ook voor Donny Ronny heel erg fijn want er kijken veel jonge mensen naar een Sinterklaasfilm en die raken meteen bekend met Donny Ronny. Het is ook een hele spectaculaire avonturenfilm geworden. Ik was in een bloedheet piratenkostuum over het strand in Curaçao aan het rennen dus ik heb er ontzettend veel plezier in gehad. Wat mij betreft, ga ik de komende jaren in zoveel mogelijk films spelen.”

Welk nummer of welke artiest is echt jouw all time favorite? 
“Ik heb hem al twee keer genoemd, maar Joost Klein vind ik in Nederland echt het allerbeste, maar ik heb ook veel aandelen in hem zitten dus vandaar dat ik altijd zijn naam antwoord op elke vraag. En Lou Reed heeft me heel erg opgevoed toen ik een depressieve tiener was. Daar heb ik heel veel van geleerd. Hij schreef heel veel teksten vanuit de donkere rafelranden van de wereld, over de vieze mensen waar niemand aandacht aan wilde besteden en dat vind ik een hele mooie manier van verhalen vertellen. De wereld niet mooier maken dan die is, maar juist een beetje de gekke kant aan de mensen tonen die die gekke kant anders nooit zouden zien.”

Heb je tot slot nog een tip voor onze lezers?
“Toni Erdmann vind ik een heel erg leuke film. Die is wel al zes jaar oud, maar dat is toch nog relatief nieuw, nieuwer dan de piramides.”

Meer weten? Beluister het complete gesprek via onze podcast Theater Praat op Spotify en YouTube! 
Bossen is op woensdag 15 november te zien in Theater Lampegiet. Bestel nu je tickets.