The Dutch Tenors laten zien dat klassieke pop springlevend is
Vier stemmen, één missie. The Dutch Tenors zetten het klassieke popgenre op zijn kop, met power, lef en een flinke dosis charme. Midden in dat muzikale avontuur staat Jonathan Vroege: de Soulful Crooner van de groep. Met zijn warme stem en tomeloze energie tilt hij niet alleen nummers naar een hoger plan, maar bouwt hij samen met Floris, Frank en Dirk aan een eigen muzikaal imperium. Middenin hun misschien wel drukste seizoen tot nu toe vertelt Jonathan over de kracht van samenzang, de magie van kerst en… Dutch Tenors the Musical?
Dit interview liever kijken of luisteren? Klik dan op de podcast onder aan deze pagina!
Kan je me mee terug nemen naar het begin van The Dutch Tenors. Hoe zijn jullie bij elkaar gekomen?
Jonathan: “Het is iets minder romantisch als mensen vaak hopen. Het komt er op neer dat er een auditie was uitgezet in 2019 door Roos, onze manager. Zij dacht namelijk: waarom is er nog niet zo’n groep als Il Divo of Il Volo in Nederland? Het was een auditie voor lage en hoge tenoren en ik zing best hoog. Niet geschoten is altijd mis, ik ga het gewoon proberen. Uiteindelijk gingen ze mixen en matchen en toen wij met zijn vieren op een rij stonden, was de klank echt heel vet. In dat moment is het allemaal gestart.
De groep bestaat (nog steeds) uit; Floris: we noemen hem altijd het vocale kanon. Hij is echt de opera-stem van de groep. Daarna komt Dirk, met zijn hele mooie, warme geluid, die vervolgens ook de hoogte in kan. Dan heb je Frank, die echt de money notes heeft, de rock-tenor. Ikzelf ben meer de heldentenor en zing de allerhoogste noten. Voor de klank is het ook zo opgebouwd dat onze stemmen in hun beste gebied zitten.
Maar zo is het dus geëvalueerd van 2019 tot nu in 2025 met onze tweede nationale tour. Het is heel tof om terug te kijken op hoe succesvol het nu al is. En we zijn nog lang niet klaar.”
In 2024 hebben jullie besloten dat dit het tijdperk van The Dutch Tenors is. Hoe merken jullie dat in de samenwerking en muzikale aanpak?
“In 2024 hebben we allemaal de keuze gemaakt dat we niks anders meer gaan doen. Kleine optredens hier en daar, superleuk, ga je gang. Maar we gaan niet meer langdurig in een musical spelen of andere lange projecten aan. De focus ligt nu echt op The Dutch Tenors. Ook bedrijfsmatig zet iedereen zijn eigen kwaliteiten in.
Frank is ook onze technische man. Hij is ook afgestudeerd audio- en lichttechnicus en hij kent alle ins and outs van het backstage theater. Hij maakt dus onze technische lijsten en heeft contact met de techniek van het theater, die weet precies wat ze wel en niet moeten hebben, willen ze onze show kunnen draaien. Dirk is afgestudeerd aan de IVA Business School in Driebergen. Hij zit dus in de marketing en in de cijfers. Dat vindt hij fantastisch om te doen. Floris verdiept zich in de social media.
En ik ben degene die het arrangeren op zich neemt, samen met Frank. Ik regel alle bladmuziek. En Roos heeft een soort overkoepelende functie. Dus even om het tegen het andere uiterste aan te houden; we zijn niet meer het bandje zoals we begonnen. We hebben nu fulltime onze tijd erin zitten en het is heel tof dat we hiervan kunnen leven.”
"In verschillende delen van het land,
merk je dat het theaterpubliek
echt anders is.”
Dit jaar hebben jullie twee verschillende voorstellingen die jullie tegelijkertijd voorbereiden. Hoe zwaar is het om twee stukken in te moeten studeren?
“Het is zwaarder dan we hadden verwacht. We zijn al sinds februari 2025 bezig met kerstnummers arrangeren. Ik ben dus sindsdien al Let It Snow! aan het zingen en instuderen. We kennen bijna allemaal onze nootjes en teksten al en het script is ook al klaar. Nu is het een kwestie van zoeken naar momenten om te repeteren. Er is dus al veel klaar, maar daar hebben we ook veel tijd in geïnvesteerd tijdens de maanden waarin we eigenlijk hadden kunnen rusten. Dat doen we ook met veel liefde. We merken dat we zo vol zitten met ideeën en passie, dat het vooral ook leuk is om te doen en dat wee er zin in hebben.”
Jullie hebben bij ons een preview gedaan tijdens de Kick-off. Hoe snel voel je tijdens het zingen dat het publiek onder de indruk is?
“We voelden toen gelijk al dat de mensen er zin in hadden. In verschillende delen van het land, merk je dat het theaterpubliek echt anders is. Ik generaliseer enorm, maar het is uit eigen ervaring. In het noorden is het vaker van: ‘Kom maar op, ik heb er wel zin in, maar je moet het wel bewijzen.’ En als het dan eenmaal over is, krijg je een bescheiden applaus, maar dan hoor je in de foyer de verhalen: ‘FANTASTISCH! Ik heb zo genoten.’ Dat je denkt: Dat had je ook eerder kunnen laten zien! Dat is meer het karakter van de mensen daar. Dus als we daar komen, moeten we ons ook niet moeten voorstellen dat er een gigantische staande ovatie is en rozen op het podium worden gegooid. Dat doen we ook niet, hoor.
De preview in Veenendaal was heel leuk om te doen. Dat was de eerste preview waar wij It’s The Most Wonderful Time Of The Year live zongen. Dat was wel spannend. En je merkt gelijk aan het eerste applaus of je het publiek hebt en dat heeft grotendeels te maken met onze focus, maar ook met hoe erg we zelf aan het genieten zijn en hoeveel energie we zelf geven. Wat je geeft, krijg je terug. Als je merkt dat de mensen het leuk vinden, krijg je zelf ook weer energie. Dan hebben we de lachers op onze hand. We doen ook veel met humor in onze show. Het is echt niet alleen maar staan en zingen. Het is juist heel erg actief met het publiek bezig zijn in de meest brede zin van het woord.”
"Hoe je kerst ook beleeft,
zie het als een tijd van
verbintenis en zelfreflectie.”
Wat wakkert de magie van kerst in jullie aan?
“Bij kerst hebben we allemaal onze eigen herinneringen. Want waarom vinden mensen kerst eigenlijk zo leuk? Ik denk dat dat deels komt door herinneringen. Herinneringen aan hoe je vroeger kerst vierde. Dat hebben we ook allemaal aan elkaar verteld. Hoe ervoeren we kerst vroeger? Was het leuk, of juist niet? Voor sommige mensen is het juist een periode van verlies en rouw. Dat mag er in de show ook zijn. Het is niet alleen maar: happy, happy, let it snow. Wat wakkert het aan? Het zijn ook een beetje de donkere dagen, gezelligheid, lichtjes, daar houden we allemaal ontzettend van. We zijn allemaal eigenlijk best wel kneuterig. Behalve Floris, die heeft er niks mee, maar die moet gewoon meedoen.”
Jullie spelen bij ons op de avond voor kerstavond. Met welke boodschap willen jullie de bezoekers de feestdagen in zingen?
“Kerst kan iets heel verschillends zijn voor verschillende mensen… Maar hoe je kerst ook beleeft, het is toch altijd een tijd waarin je elkaar opzoekt. En ondanks dat je misschien niks met kerst hebt, is het toch een moment van terugdenken en reflecteren. Het is ook het einde van een jaar. De boodschap die we mensen mee willen geven is: Hoe je kerst ook beleeft, zie het als een tijd van verbintenis en zelfreflectie op wat je het komende jaar kan veranderen zodat je volgend jaar terug kan kijken met een beter gevoel over wie je op dat moment bent.”
Jullie staan erom bekend dat jullie bestaande songs een eigen flair meegeven. Hoe verloopt het proces wanneer je een liedje in een nieuw jasje steekt?
“Dat doen we echt met z’n allen. We selecteren de liedjes met z’n allen en dan is het vaak een wisselwerking van Roos, Frank en ik die het uitwerken en Floris en Dirk geven er dan commentaar op. Met z’n vijven creëren we een setlist of kiezen we nieuw materiaal. When we were young van Adele is echt het nummer waar het allemaal mee begon. Het nummer is best wel pop, maar ook van Adele en dus warm, met grote lange lijnen. Dat is iets waar Roos samen met Diederick Ensink een Dutch Tenors sausje overheen heeft gegooid. I Have Nothing van Whitney Houston wordt ook altijd goed ontvangen. Daarbij kan je zo lekker zwelgen in de harmonieën. Mijn hele prullenbak zit ook vol met nummers waarvan ik dacht dat het mooi was voor The Dutch Tenors en uiteindelijk bleken die dan niet helemaal te passen. Het moet namelijk leuk zijn voor Truus uit Beverwijk, maar ook voor een jonge moeder van dertig.”
"We kunnen elkaar goed nadoen,
dat doen we ook on-stage. ”
Hoe zorg je ervoor dat jullie vriendschap niet ondergesneeuwd raakt door het reizen, het optreden en het werken?
“We waren natuurlijk geen highschool vrienden die begonnen in de garage. We zijn in een professionele setting vrienden geworden. We doen wel eens optredens op een cruiseschip en dan zit je met elkaar opgescheept, dus dan leer je elkaar wel kennen buiten de show om. Maar we hebben The Dutch Tenors wel altijd om ons heen dus het gaat echt hand in hand. We hebben het altijd over The Dutch Tenors, maar ook over relaties bijvoorbeeld. Het gaat over allerlei dingen, ook over hele diepe dingen soms, familieruzies of trauma’s, dat kan ook gedeeld worden. Dat gaat tussen de optredens door. We spenderen zoveel tijd met elkaar dat we op een gegeven moment ook wel uitgepraat zijn over werk. Dan zitten we met een 0.0 biertje aan tafel en hebben we het over andere dingen. Daar nemen we ook bewust de tijd voor.”
Is er iets wat jullie als groep van elkaar hebt geleerd wat je in je eentje niet had gekund?
“Deze groep bestaat echt uit mensen die elkaar willen laten shinen. Het is een groep van weinig ego. Samen maak je ook een veel mooier product dan wanneer ik in mijn eentje een show zou geven. Wat ook heel mooi kan zijn – hoop ik – alleen toch op een andere manier. Je hebt ook gewoon heel veel aan elkaar. Ook als het even minder goed gaat thuis of qua gezondheid. Vorig jaar in Uden had Dirk een keer geen stem. We merkten pas echt hoe erg het was bij het begin van de eerste akte. Iedereen z’n radar begon gelijk te draaien en toen hebben we in de pauze de teksten opnieuw verdeeld. We hebben die show toen helemaal gedaan, maar net in een ander format omdat je elkaar kan opvangen. We zijn er voor elkaar en dat is iets heel waardevols wat ik in deze groep echt heb geleerd. Hoe kunnen we elkaar dienen?”
In hoeverre zouden jullie het verhaal van The Dutch Tenors kunnen vertalen naar een musical en zou je dan jezelf spelen?
“Ik denk dat we zeker een musical kunnen maken over het leven van The Dutch Tenors tot nu toe want er is al zo veel gebeurd in de afgelopen zes jaar. En ik denk dat we dan elkaars personages aan zouden moeten nemen. We kunnen elkaar goed nadoen, dat doen we ook on-stage. Dus ik denk dat het een stukje imitatie wordt en een stukje slapstick.
We brengen nu ook een concert en doen dat in een theatrale vorm. Veel mensen verwachten dat er drie of vier tenoren opkomen die alleen maar aria’s zingen met een orkest. En we komen bij Pop meets classic binnen met a capella en daarna gaan we door met The Show Must Go On van Queen. Dan heb je wel mensen die zo zitten van: waar ben ik beland? Achteraf zijn ze wel altijd blij dat ze zijn blijven zitten. We betrekken het publiek er echt bij en zijn ook niet bang van een grapje. Dat houdt het voor ons ook leuk. Dus het is echt een theatraal concert waarbij we altijd onszelf blijven.”
"Ik hoop herinnerd te worden
als een groep die de classical popstroming
nieuw leven in heeft geblazen.”
Je medezanger Frank heeft laten weten dat hij wil dat The Dutch Tenors naar het Eurovisie Songfestival gaan. Heb je al wat ingezonden?
“Nee, we hebben nog niks ingezonden. Ik heb wel een nummer geschreven voor The Dutch Tenors. Lost In Time heet het, die doen we ook in de Pop meets classic show. Maar dan mag het eigenlijk al niet meer, hè? Helaas. Ik heb nog wel meer in mijn koker zitten, dus dat komt wel goed. We gaan waarschijnlijk wel een keer wat inzenden, maar dan moeten ook nog gekozen worden. Het is wel een droom van ons allen. Het is ook een heel tof platform met heel veel exposure. En om je land te mogen vertegenwoordigen, is iets heel tofs.”
Stel je zou het publiek een blik achter de schermen kunnen geven. Wat zou je ze laten zien?
“Hoeveel werk er gaat in het produceren van een show. We produceren onze show echt met z’n vijven. Er zit wel een theater impresariaat achter die onze show verkoopt aan de theaters, maar in principe maken wij de hele show met z’n vijven. En als ik dan specifiek iets zou kunnen noemen, is dat het arrangeren. Omdat het ook mijn afdeling is. We doen een stukje in de Pop meets classic show waarbij we het publiek meenemen en een soort kijkje in de keuken geven van hoe wij een arrangement opbouwen aan de hand van het nummer Lost In Time. Hoe zijn de stemmen opgebouwd, wie doet de laagste, wie doet de hoogste, wie zitten daar tussenin en waarom? Ik merk dat mensen dat heel erg leuk vinden en dat ze geen idee hebben hoeveel werk er achter zo’n productie zit.”
Hoe hoop je dat The Dutch Tenors over vijftig jaar herinnerd zullen worden?
“Als een groep die de classical popstroming nieuw leven in heeft geblazen. Het is iets wat eigenlijk iedereen wel mooi vindt. Het is groots, maar het kan ook heel klein zijn. Het spreekt tot de verbeelding. Het kan met een heel orkest, maar ook met alleen een piano, gitaar of zelfs a capella. Dus ik hoop herinnerd te worden als een groep die dat aangewakkerd heeft of een andere richting in heeft gebracht. Een groep die mensen een avond meeneemt, even weg van de werkelijkheid en hen daarin echt even een stukje blijheid en inspiratie brengt. Met een heel fijn en warm gevoel.”
Tekst: Cheyenne Bloemberg
