Interview met Veldhuis & Kemper

INTERVIEW: Veldhuis & Kemper

Remco Veldhuis en Richard Kemper staan dit seizoen weer in het theater met hun voorstelling Hou dat vast. De show is compleet in de vorm van een podcast waarbij de twee vrienden elkaar voor de microfoon vragen stellen en vertellen over het leven, over vasthouden en uiteindelijk ook over loslaten. Het is cabaret, waarbij het duo hun eigen vriendschap onder de loep neemt. Hou dat vast speelde in mei 2022 al in Theater Lampegiet en toen kreeg Cheyenne van de marketingafdeling de kans om de mannen kort te interviewen over de show.

Wat vinden jullie het meest bijzonder aan de voorstelling?
Veldhuis: “Misschien wel het meest bijzonder is dat hoe persoonlijker wij onze programma’s maken, hoe leuker het publiek het lijkt te vinden. Dit programma ligt heel erg dicht bij onszelf, er is weinig verzonnen of nep. Het is een beetje autobiografisch, maar dan leuker, beter en mooier gemaakt. Ik vind het super bijzonder dat mensen zich zo thuis voelen in een programma dat echt over ons gaat.”

Jullie openen in de beschrijving van Hou dat vast met de quote: “de eerste helft van je leven ben je bezig iemand te worden. De tweede helft ben je bezig te accepteren dat dat niet is gelukt”. Wie dachten jullie vroeger te worden?
Kemper: “Freddy Mercury!”
Veldhuis: “En wat scheelde het! Je was er zo dichtbij, Rich!”
Kemper: “Op de kleuterschool wilde ik altijd toneelspeler worden. Dat is niet gelukt, want ik speel nu altijd helemaal mezelf, ook op het podium. Het ligt altijd dicht bij de echte Richard.”
Veldhuis: “Ik wist bijna zeker dat ik piloot wilde worden. Tot ik vlieglessen ging nemen en vliegangst kreeg. Dat is niet handig als piloot. Maar ik ben ook cabaretier geweest met podiumangst, als ik iets echt leuk vind om te doen, ben ik daar ook vaak een beetje bang voor.”

“Theater Lampegiet is
by far
het leukste theater.”

Je hebt nooit meer overwogen om toch je vliegbrevet te halen?
Veldhuis: “Gek genoeg wel. Sterker nog, ik heb twee vlieglessen gekregen voor mijn verjaardag, maar ik heb zoveel vliegangst voor kleine, gammele vliegtuigjes, dat ik die nooit heb gebruikt.”

Is er nog iets wat jullie later willen worden?
Kemper: “Ik hoop dat ik gezond blijf. Dat is eigenlijk te cliché voor woorden, maar het is wel waar.”
Veldhuis: “Nog meer mezelf. Daar gaat het programma ook een beetje over. Gedurende je leven ben je het product van allerlei relaties. Richting mijn moeder ben ik haar zoon. Richting Richard ben ik een medespeler en vriend. Dat zijn allemaal rollen die je aanneemt. Dat hoopt ik nog te worden: mezelf.”

Zoals nu staan jullie twee keer in hetzelfde theater. Zijn er dan dingen die je verandert aan de show?
Kemper: “Dat weten we zelf eigenlijk niet goed. Het is een beetje alsof je naar een Coca Cola flesje kijkt. Je denkt dat die hetzelfde zijn als 100 jaar geleden, tot je ze naast elkaar zet en dan zijn ze ineens heel verschillend. Uiteindelijk is elke avond anders. Wij zijn ook elke avond anders.”
Veldhuis: “Zaalgrootte speelt wel mee. Een grote zaal van 1500 man reageert veel langzamer en trager dan Theater Lampegiet, bijvoorbeeld.”

Is het dan ook leuker om in compactere zalen te spelen?
Veldhuis: “Ja, Theater Lampegiet is wel by far de leukste zal in Nederland om in op te treden. Het is echt een lekker theater.”

“Een Top-40 hit is fantastisch,
maar ik wil het niet willen."

Remco, twee jaar geleden stond je hier met een solo voorstelling. Hoe blij ben je dat deze voorstelling weer gewoon samen is?
Veldhuis: “Superblij! Het was nooit de bedoeling om solo verder te gaan. In onze pauze zijn we los van elkaar verhalen op gaan doen om daarna weer het duo in te komen. De twee voorstellingen die we daarna hebben gemaakt, zijn wel onze meest persoonlijke voorstellingen.”

Wat vinden jullie het meest waardevol aan op het toneel staan?
Kemper: “Dat het écht is. Dát moment. Het is een ontmoeting tussen het publiek en de artiest. Je hebt een soort afspraak met elkaar gemaakt, al heel lang van tevoren, zonder dat je elkaar kent. Het is een soort blind date. De energie uit de zaal doet ook iets met ons. Het is een soort tenniswedstrijd; hoe hard het publiek slaat, zo hard moeten wij ook terugslaan.”
Veldhuis: “Zoals het vanavond gaat, is het nooit eerder gebeurd en zal het ook nooit meer gebeuren. Vanavond is uniek.”

Hoe is de sfeer meestal bij jullie voorstellingen?
Kemper: “Leuk! Uitgelaten! Het publiek gaat in ieder geval vrolijker naar buiten dan dat ze naar binnen kwamen. Het is een vrolijke show met een paar prachtige liedjes. Het is niet zwaar dramatisch. Na afloop kan het publiek er weer even tegenaan. Ze hebben lekker gelachen en dat is heel therapeutisch.”

"Richard heeft een stalker
en het is een bekend persoon."

Als jullie zelf uitgaan, waar gaan jullie heen?
Kemper: “Ik ga gewoon uit eten. Ik ga ook wel naar het theater, dat doe ik vaak alleen. Maar dat vind ik niet echt uitgaan.”
Veldhuis: “Als je kok bent, ga je ook minder snel uit eten, denk ik. Ik kan voorstellingen nooit helemaal los zien van mijn werk. Jammer, maar het hoort er een beetje bij. Als je ook kan wat die mensen doen. Terwijl er ook voorstellingen zijn, die ik nooit zou kunnen spelen, toch is het ook theater maken. Ja, restaurants, heerlijk!”

Hebben jullie een favoriet nummer op het laatste album?
Kemper: “Maak je vrij, vind ik erg mooi. Dat gaat over het gevoel naar mijn zoon. Alles wat ik tegen hem zou willen zeggen, staat daarin.”
Veldhuis: “ik heb er allemaal met heel veel plezier aan gewerkt en ik heb geen favoriet nummer.”

Wordt het niet eens tijd voor een nieuwe Top-40 hit?
Veldhuis: “Een Top-40 hit is fantastisch, maar ik wil het niet willen. Dan is het zo jammer als je het niet krijgt. Als je nu ziet wat de Top-40 haalt, dan zullen wij een ruk moeten maken in ons oeuvre om in die hoek te komen. Het is zeker tijd voor een Top-40 hit, maar dan moeten we een collab aangaan en in een hoek gaan zitten waarvan ik niet denk dat wij die van nature gaan opzoeken.”

Wat zouden jullie tegen iemand zeggen die twijfelt om naar de voorstelling te komen?
Kemper: “Dan zou ik zeggen: bij twijfel, doen!”
Veldhuis: “Ik kan daar niks aan toevoegen. Je moet sowieso weer eens naar het theater. Waar je dan naartoe gaat, maakt niet uit. Als je twijfelt over ons, ga eerst weer het theater in, kijk hoe leuk dat is en vervolgens komt je vanzelf weer bij ons terecht.”

Tot slot. Hebben jullie nog een scoop?
Veldhuis: “Richard heeft een stalker! In de voorstelling onthult hij wie dat is. Het is best wel heftig want het is een bekend persoon.